Geschreven door Bianca van Brakel-Leijs.

Wat heb ik gedaan!? Nee, ik wil niet meer. Ik durf niet meer! Hoe kom ik hier onderuit!? Wat dacht ik wel niet toen ik me opgaf!? Ben ik wel stoer genoeg?

Leuk dat ik iets nieuws ga doen, maar rugby!! Rugby is up and coming. Een teamsport met contact, discipline, respect, adrenaline en karakter. Een mannelijke sport, waar ook de dames hun mannetje staan. Toen ik het online formulier van de Bredase Rugby Club invulde leek het me een goede sport om de Moving Comfort Juno sportBH met racerback te proberen.

En nu, nu durf ik dus niet meer. Maar ik moet wel van mezelf gaan. Ik ben geen watje, maar of ik mijn mannetje sta?? Ik mag kiezen of ik één keer mee train of zes weken. Ik ga eerst eens kijken of ik één keer overleef.

De eerste training

Nou, daar ga ik dan…

Ik heb mijn auto geparkeerd en ik zie het bord boven de ingang. Ik kan nog terug maar Wanneer ik er onderdoor loop zie ik een groot terrein. Veel groter dan ik me had voorgesteld. Overal zijn mensen, vooral kinderen, aan het sporten. Het ziet er uit alsof ze het erg naar hun zin hebben. Ik ga op zoek naar de persoon met wie ik heb afgesproken. Het is een vriendelijke maar drukke vrouw en wijst me een speelster aan die in het zelfde team zit waarin ik ga spelen.

Ik mag me gaan omkleden. Het eerste wat me opvalt is dat iedereen erg vriendelijk is. Het is een gezellige boel in de kleedkamer. Samen gaan we het veld op. We lopen een rondje warm en gaan aan de slag met een soort van bootcamp XXL training.

Voor je beeldvorming zal ik een oefening omschrijven. Je bent in een team van twee. Eén van de twee moet gaan liggen en de ander zit boven op je. Daar moet je dus onderuit zien te komen. Geen uitdaging voor de Moving Comfort Juno sportBH maar wel een opgave voor mij!

Met de staart tussen de benen naar huis

Daarna gaan we schouder tegen schouder staan en moeten zo hard duwen dat we kunnen blijven staan. Op dat moment gebeurt het. Mensen die al eens migraine hebben gehad zullen het misschien herkennen. Dat felle puntje in je zicht dat maar niet weg wil gaan en erna steeds groter wordt. Dat is dus precies wat er nu gebeurd. En we zijn pas een half uur bezig. Nee he!!! Wat nu? Ik heb me schijnbaar zo druk gemaakt dat ik nu de Sjaak ben. Met mijn staart tussen de benen vertel ik het aan de trainer en druip ik af. Ik schaam me dood en voel me echt een opgever.

De dag erna krijg ik een vriendelijk e-mailtje met de vraag hoe het met me gaat. Super lief natuurlijk. Daardoor voel ik me meteen een stukje minder vervelend. Ik spreek af dat ik de dinsdag erop gewoon kom omdat ik het stukje training wat ik heb gedaan en de sfeer enorm goed vind.

Rugby poging twee

Op deze dinsdag trainen we met een andere rugbyvereniging dus ik mag meerijden naar de andere locatie. Ik moet er wel écht om kwart voor acht zijn. Ik ga natuurlijk op tijd richting de club. Als ik er bijna ben kom ik er achter dat ik mijn sportschoenen ben vergeten! Nee!!

Ik overweeg snel mijn opties. Optie 1: Ik ga sporten zonder sportschoenen. Hm, nee dat gaat het niet worden. Optie 2: Ik neem het risico dat ik te laat kom en rij terug voor mijn schoenen. Tja, dat moet dan maar.

Ik neem alle oranje stoplichten en pak misschien net nog een rode mee. Ren thuis naar binnen pak mijn schoenen en race weer terug. En natuurlijk kom ik net te laat. Serieus! Hoeveel pech kun je hebben. Ik loop nog even naar binnen, maar het gaat hem vandaag echt niet meer worden.

Oh, wat voel ik me een kneus. Nu maak ik er mijn missie van om minstens een hele training vol te houden. Ik geef niet zo gemakkelijk op ;).

Drie keer scheepsrecht?

De eerstvolgende training ben ik erbij en hou ik het vol. Ik ga nog vijf leuke weken trainen. Ik vergeet ik geen schoenen meer, heb ik geen last meer van migraine en trek natuurlijk steevast de Juno sportbh aan om deze goed te testen in alle (on)mogelijke rugby bewegingen.

Ik doe burpees, ren rondjes om het veld, doe squads met een teamgenoot op mijn rug, spring over een teamgenoot heen, en doe verschillende soorten estafettes. Ik sta ook achter een stootkussen, ren met een tackelbag en word zelf meerdere malen getackeld. Iemand tackelen is een stuk moeilijker dan dat ik dacht. Het lijkt alsof mijn mede teamleden vast zitten aan de grond en ik gemaakt ben om te vallen. Gelukkig heb ik een bitje gekregen! Maar leuk dat ik het vind! De blauwe plekken en de spierpijn hoef ik niet perse, maar de gezelligheid, de saamhorigheid van een team en de uitdaging wel.

Conclusie Moving Comfort Juno sportBH

Ik zou het bijna vergeten, maar ik testte ondertussen met elke training de Moving Comfort Juno sportBH met racerback. Je denkt er ook niet aan wanneer je hem aan hebt. Hij zit heerlijk! Hij kan alles wat ik heb gedaan tijdens de trainingen aan. Ik kreeg geen last van de sportBH of mijn borsten.

Het is even wennen hoe je hem aan moet doen maar wanneer je dat door hebt is het gemakkelijk. Ook erg fijn is het kunnen verstellen van de bandjes aan de voorkant. En ik hou van racerbacks dus de Juno is een blijvertje.

De rugby helaas nog even niet, maar zodra ik meer sporttijd heb ga ik me zeker weer aanmelden.

Anita, sport bh deskundige over de Juno Sportbh

‘De Juno is sportbh en top tegelijk, en dan heeft hij nog een aantal verrassingen voor je in petto. De Juno is echt een geniaal ontwerp!’ 

Bekijk alle informatie over de Moving Comfort Juno sportBH >>